Yolumuz, ender bulunan yollardandır. Sapasağlamdır. Yolumuzun esası, Peygamber Efendimiz'in (sallallahu aleyhi vesellem) sünnetlerine tâbi olmaktır.
Sahâbe-i kirâmın izlediği yolu takip etmektir. Beni bu yola, fazilet kapısından aldılar. Bu yolun başında veya sonunda, faziletten başka bir şey görmedim. Bu fazilet yoluna girip güzel işler yapmak, insana gönül huzuru verir, mânevi fetihler kazandırır. Çünkü peygamberimiz'in sünnetine uymak, en büyük ameldir.
Şah-ı Nakşibend (Kaddesallahu Sırrahü)
. . .
SÖZLERİN BÜYÜKLERİ, BÜYÜKLERİN SÖZLERİ
*******
(Allah dostlarının sözleri ve güzel halleri, birer manevî askerdir. Allah onlarla zayıf kalpleri kuvvetlendirir, maneviyatı bozuk olanları düzeltir. Mümin, onlarla destek
Seyda Muhammed Konyevi H.z
Şah-ı Nakşibend kaddesallahu sırrahu şöyle vasiyet etmiştir:
Benim cenazemi kabrime götürürken; arkamdan şöyle deyin:
“Ya Rabbi senin bir fakir kulunu sana misafirliğine getirdik.”
Bakın o Şah-ı Nakşibend ki, onun yolundan nice insanlar yetişmiştir, ve kıyamete kadar da nice insanlar yetişecektir; o işte kendisini Allah'ın karşısında böyle görüyordu.
İşte böyle olmak lazımdır. İnsan kendini beğenmemeli, mütevazı olmalıdır.